Rohling smurf, de ongeverfde variant

De rohling smurf is een bijzonder figuurtje met slechts één kleur. Het wordt ook wel de ongeverfde smurf of de ruwe smurf genoemd. Rohling smurfen zijn de basis van de bekende smurfenfiguurtjes. De fabrikant kiest tijdens het gieten in de mal voor de meest dominante kleur. Voor verzamelaars zijn de ruwe figuurtjes interessant, ze komen namelijk niet zoveel voor.

Het ontstaan van rohling smurfen

Bij het vervaardigen van smurfenbeeldjes wordt gebruik gemaakt van een mal. Hierin wordt PVC of soms een ander materiaal gegoten. Veel merken waaronder Schleich en Bully verven de beeldjes vervolgens met de hand. Dit wordt soms in dezelfde fabriek gedaan, maar het schilderen kan ook in een andere fabriek of zelfs in een geheel ander land plaatsvinden.

Omdat het met de hand schilderen veel werk is en er ook verf voor nodig is, kiest de maker ervoor om een effen kleur in de mal te injecteren. Hierdoor krijgt het figuurtje een uniekleur. Dit kan wit, oranje, groen, geel of zwart zijn. Ook blauw en rood komen veel voor. Het doel van de basiskleur is dat de schilder minder werk heeft.

Blauw of wit als basiskleur voor de normale smurfen

De normale smurfen hebben een blauwe kleur en een witte muts en broek. Om die reden wordt blauw of wit vaak als basiskleur gekozen.

Zwart voor Gargamel en rood voor Azrael

De tovenaar Gargamel draagt een zwarte cape. Gargamel beeldjes worden dan ook vaak in een zwarte basiskleur gegoten. De kat Azrael is rood van kleur, je kunt je wel voorstellen dat de basiskleur van het figuurtje dan ook rood is.

Wat Rohling smurfen zo bijzonder maakt

Raw smurfen (rohling) zijn niet zo algemeen verkrijgbaar als andere figuurtjes. Dit maakt ze unieker en verzamelbaar. Het is voor de echte verzamelaar bijna onmogelijk om rohling exemplaren van alle figuren bij elkaar te sparen.

Een rohling smurf heeft hierdoor meer waarde dan het standaard exemplaar. Die waarde ligt tussen de 20% en 50% hoger dan de geschilderde variant. Een en ander hangt ook weer van de kleur van de ruwe smurf af. De witte exemplaren zijn het minst bijzonder, de gekleurde zijn populairder.

Vooral de transparantere versies zijn erg geliefd. Die zijn bijna niet te vinden en je moet erg je best doen om aan een transparante smurf te komen.

Van nagenoeg elke fabrikant

Het is niet zo dat ruwe smurfen van een bepaalde fabrikant afkomstig zijn. Bijna elke fabrikant werkt op dezelfde wijze en maakt eerst een neutrale smurf met een basiskleur, om deze vervolgens met de hand te schilderen. Dit resulteert erin dat rohling smurfjes van verschillende merken verkrijgbaar zijn. Maar omdat fabrikanten ze niet met opzet in groten getale uit te brengen, zijn en blijven ze zeldzamer.

Je moet ervan houden

Op zich zien ruwe smurfen er wat vreemd uit. De beeldjes hebben slechts één kleur en er zijn geen details aanwezig. De ogen, mond, broek of het lijfje zijn niet geschilderd. Ook het voorwerp dat de smurf eventueel in zijn hand heeft is ongeschilderd. Alleen bij de super smurfen kom je meerdere kleuren tegengaan. Het voorwerp kan geheel geschilderd zijn terwijl de smurf zelf onder rohling valt.

Niet iedereen is gecharmeerd van de onbeschilderde beeldjes. Op zich is dit wel logisch want ze stralen weinig charme uit. Daarom zijn er verzamelaars die ze links laten liggen, terwijl anderen ze juist uniek vinden.

Vanwege de hogere marktwaarde zijn de rohling beeldjes populair onder handelaren. Die proberen ze zo goedkoop mogelijk op te kopen en vervolgens aan echte verzamelaars tegen een hogere prijs door te verkopen. Mocht je toevallig een rohling versie in je bezit hebben of misschien wel op een rommelmarkt tegenkomen, bedenk dan dat deze een hogere waarde heeft dan de geschilderde versie. Het is dus zeker interessant om hem te bewaren of te laten taxeren.

Wees waakzaam voor namaak

Juist omdat deze beeldjes een hogere marktwaarde hebben, worden ze ook veel nagemaakt. Het feit dat ze niet beschilderd hoeven te worden maakt het nog makkelijker om ze na te maken. Echte rohling smurfen moeten voorzien zijn van een Peyo- markering en (vaak) een markering van de fabrikant. Die markering moet duidelijk leesbaar zijn. Hele oude exemplaren bevatten soms geen markering. In dit laatste geval is het wat lastiger om namaak en echt van elkaar te onderscheiden.