BP smurfen uit de jaren 70 en 80

De smurfen werden in 1958 door de Belgische striptekenaar Pierre Culliford bedacht. In 1969 liet BP Nederland onderzoek doen naar de populariteit van de smurfen. Ze besloten om deze blauwe dwergen in hun campagne op te nemen. Dit heeft geleid tot de nu bekende BP smurfen. De beeldjes zijn nog steeds los verkrijgbaar, het bijbehorend display is een stuk zeldzamer.

Een proefcampagne in Londen

Voordat de BP smurfenactie officieel van start ging, werd er eerst een proef opgezet bij 7 benzinestations in Londen. Hier werden een aantal smurfenbeeldjes verkocht voor 36 penny per stuk. Dit gebeurde tussen november 1977 en januari 1978. Klanten van de benzinestations waren erg enthousiast. Zo gebeurde het dat in mei 1978 de officiële publiciteitscampagne begon.

De smurf werd gebruikt om reclame te maken voor de benzinestations. Het bedrijf National Benzole had tevens de rechten over de smurfen merchandising in handen. Er werden gratis smurfenstickers bij de tankstations aangeboden, en klanten konden de smurfenbeeldjes kopen. Eind 1978 deed 90% van de National Dealer-sites met de actie mee.

De Nederlandse BP smurfen

BP begon verschillende smurfen artikelen aan te bieden. Naast beeldjes waren dit puzzels, briefpapier, snoepgoed en T-shirts. Vanaf september 1978 konden BP-klanten punten verzamelen om op deze manier aan gratis smurfen te komen.

Voor klanten kwam er een display om thuis neer te zetten, waarin de smurfen gezet konden worden. De namen van de smurfen stonden op het display. Het was natuurlijk de bedoeling om alle smurfenfiguren te verzamelen. Op de onderste rand van het display stond dan ook de tekst “Smurf mee, smurf BP”.

In totaal konden er 30 officiële BP smurfenfiguren in het display. Het onderste plankje bood ruimte voor nog een aantal smurfen. In dezelfde periode werden er namelijk smurfen geproduceerd die niet door BP werden verkocht. Veel mensen gebruikte het onderste plankje voor de beeldjes die ze elders hadden gekocht.

Het Nederlandse kartonnen display is zowel in Nederland als buiten Europa erg populair. Dit komt omdat de Nederlandse actie veel succes had.

Overzicht van de (Nederlandse) smurfen

Een van de eerste smurfen die bij BP gespaard konden worden waren grote smurf, knutselsmurf en drummersmurf. Andere bekende figuren zijn smurfin en de smurf met lantaarn. Dit is een overzicht van de 30 BP smurfen die in het display thuishoorden, waarvan er een aantal op het onderste plankje belandde:

Het ging echter nog veel verder want er kwamen ook supersmurfen (met accessoire) op de markt, die via BP verkrijgbaar waren.

Het effect op de BP benzinestations

Doordat BP en De Smurfen de handen ineensloegen, werd het tankstation geliefder dan ooit. In bepaalde steden stonden de klanten in de rij om De Smurfen te verzamelen. Vooral de BP National Dealers in het Verenigd koninkrijk hadden in de jaren 70 serieuze marketingproblemen. De introductie van de smurfenpromotie zorgde voor een hogere omzet.

De Smurfen werden ook populairder

Dankzij de BP actie hebben De Smurfen sinds die tijd aan populariteit gewonnen. Uiteindelijk liep elk kind wel met een of meerdere smurfen rond. Uiteraard waren de figuren ook populair bij volwassenen, maar in die tijd nog niet zo erg als nu. Tegenwoordig zijn het vooral volwassen verzamelaars die op zoek zijn naar de oude BP smurfen.

Lood in de verf

Eind jaren 70 kwam de BP smurfenactie in gevaar toen het verhaal de ronde deed dat de verf waarmee de Smurfen een kleurtje kregen, lood zou bevatten. Na grondig onderzoek bleek dat er geen lood in de verf zat en kon de campagne een herstart maken.

Het verven van smurfen door Nederlandse kinderen

De Nederlandse BP smurfen waren op een bepaald moment niet aan te slepen. British Petroleum heeft in die tijd onder andere Nederlanders ingezet om de beeldjes te verven. Het was de bedoeling dat volwassenen dit deden, maar via een contract van mama of papa hebben ook aardig wat kinderen de beeldjes geverfd. In die tijd werd daar niet op gecontroleerd en ouders deden ook maar wat.

Hoeveel het verven van de beeldjes opleverde is niet exact bekend, maar dit moet ergens tussen de vijf en tien cent per beeldje zijn geweest. In diezelfde periode werden de beeldjes voor ongeveer een gulden per stuk verkocht, dus de verdiensten waren niet zo slecht.